(1923 – 1984)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923. Σπούδασε για σύντομο διάστημα στην ΑΣΚΤ (1942-44), με καθηγητές τους Κωνσταντίνο Παρθένη και Ιωάννη Φιλιππότη. Στο Παρίσι παρακολούθησε μαθήματα στην Academie de la Grande Chaumiere και ήρθε σε επαφή με τα σημαντικότερα ρεύματα του 20ού αι. Παρουσίασε το έργο του σε περισσότερες από εβδομήντα ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Αξίζει να αναφερθεί η μεγάλη αναδρομική του έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη το 1984. Ο καλλιτέχνης πέθανε μια εβδομάδα μετά τα εγκαίνιά της. Συμμετείχε σε πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει η Biennale του Sao Paulo (1967). Το 2001 αντίγραφο έργου του εγκαταστάθηκε στην αποβάθρα του μετρό στο Σταθμό Λαρίσης (Αθήνα).

Ο καλλιτέχνης ξεκίνησε από την παραστατικότητα και σταδιακά στράφηκε στην αφαίρεση και τη χειρονομιακή ζωγραφική. Το ενδιαφέρον του για τη γλυπτική αποτέλεσε άλλη μια σταθερά της πορείας του, με πόλο έλξης και σ' αυτήν την περίπτωση την αφαίρεση. Τα ανθρωπάκια, "σήμα κατατεθέν" του προσωπικού του ύφους, εμφανίζονται αρχικά σε μικρή κλίμακα και το 1967 μεγαλώνουν και παρατάσσονται γύρω από ένα κεντρικό θέμα. Στη δεκαετία του '70 σχηματοποιούνται περισσότερο και παρουσιάζονται απρόσωπα και επαναλαμβανόμενα, καταγγέλλοντας έτσι τους μηχανισμούς της σύγχρονης κοινωνίας. Από το 1974, αποκτούν τρεις διαστάσεις και οργανώνονται σε περιβάλλοντα ή συμμετέχουν σε happenings. Σύντομα μετατράπηκαν σε παιδικά παιχνίδια, αντικείμενα καθημερινής χρήσης και έπιπλα, στόλισαν υφάσματα, πήραν μέρος σε επιδείξεις μόδας, συμμετείχαν σε κινηματογραφικό φιλμ κ.ά.